آشاميدن وسيله امتحان:

آب در چند مورد، وسيله آزمايش* الهى قرار گرفته است:

1. فراوانىِ آن: «وَ ألَّوِا استَقموا عَلى الطَّريقَةِ لَأسقَينهُم ماءً غَدَقاً* لِنَفْتِنَهُم فيه .../ و اگر جنّ و انس «1» در راه راست [/ طريقه اسلام‏] «2» پايدارى ورزند، به طور قطع آب فراوانى [/ روزى زياد] به آنان مى‏نوشانيم تا آنان را در اين‏باره بيازماييم.»

 (جن/ 72، 16 و 17) 2. تقسيم آب ميان مردم و ناقه صالح: «إنّا مُرْسِلوا النّاقَةِ فِتنَةً لَهُمْ فَارتَقِبهم واصطَبِر* و نَبِّئهُم أَنَّ الماءَ قِسمةٌ بَينَهم كُلُّ شِربٍ مُحتَضَر/ ما براى آزمايش آنان، آن ماده شتر را فرستاديم و به صالح گفتيم: مراقب آنان باش و شكيبايى كن و به‏آنان خبرده كه آب ميانشان بخش شده‏است وهر كدام را آب به نوبت خواهد بود.» (قمر/ 54، 27 و 28) در آيات 155 شعراء/ 26 و 13 شمس/ 91 نيز به همين معنا اشاره شده است. 3. آشاميدن آب در داستان طالوت و لشكريان چنين‏آمده است: «إنّ اللّهَ مُبتَليكُم بِنَهَرٍ فمَن شَرِبَ مِنهُ فَلَيسَ منّى وَمَن لَم‏يَطعَمهُ فَإنَّهُ مِنّى/ خداوند شما را با رودخانه‏اى خواهد آزمود؛ پس هركس از آن بياشامد، از پيروان من نيست و هركس از آن نخورد، به طور قطع او از [پيروان‏] من است.» (بقره/ 2، 249)