یـــــــــــــــــاوران قــــــــــــرآن

دعاى حضرت ايّوب(ع)

ايوب يكى از پيامبران الهى است كه به خاطر صبرش زبانزد همگان است. خداوند به ايوب نعمت بسيار داده و او هم به طاعت الهى كمر بسته و شكرگزار نعمت‏هاى الهى بود. شيطان به بندگى ايوب حسد برد و گفت: خداوندا، اگر ايوب فرمانبر است به خاطر نعمت‏هايى است كه به او داده‏اى، و گرنه فرمان نمى‏برد.

سرانجام، زمينه و زمان آزمايش ايوب فرا رسيد و گرفتار امتحان الهى شد.

ايوب ثروت و مكنت و فرزندان را يكى پس از ديگرى از دست داد. در تمام مراحل اين آزمايش بزرگ، صبر ايوب بر حوادث و پيشامدهاى تلخ چيره شد و آن‏گاه كه نيمه‏جانى بيش برايش نمانده بود دست به دعا برداشت و چنين گفت:

أَنّى‏ مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمينَ؛  (1)

بارالها، ضرر و زيان به جان من رسيد و تو ارحم الراحمين هستى.

شيخ طبرسى گويد: اين سخن ايوب، كنايه‏اى ظريف براى طلب حاجات است (2)

در آيه ديگر آمده است كه ايوب چنين گفت:

أَنّى‏ مَسَّنِىَ الشَيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ؛  (3)

پروردگارا، شيطان باسختى و رنج و عذاب به سراغ من آمد.

به هر حال، دعاى ايوب مستجاب شد و از اين امتحان بزرگ سربلند برآمد و بر شيطان و پيروانش روشن شد كه ايوب در شادى و غم، دارايى و ندارى، تندرستى و بيمارى خداپرست و خدادوست است.

ندا رسيد: با پايت زمين را بخراش، چشمه‏اى بر مى‏آيد كه آبش بيمارى‏هاى تو را مداوا مى‏كند و هم نوشيدنى گوارا براى تو است.» خداوند سلامتى را به او بر گرداند و از فرزندان و خاندان دو چندان به او عنايت كرد. ثروت و مكنت رفته باز آمد و زندگى او بيش از پيش رونق يافت.

درباره تفسير از فرزندان دو چندان به او عنايت كرد» از امام صادق(ع)پرسيدند، آن حضرت فرمود: <علاوه بر فرزندانى كه در اين امتحان بزرگ از دنيا رفته بودند، فرزندانى كه پيش از آن هم از ايوب وفات يافته بودند، زنده شدند  (4)

1 . انبياء (21) آيه 83.

2 . مجمع البيان، ج‏7، ص‏59.

3 . ص (38) آيه 41.